Şunları bilelim:
“Evet” veya “hayır” şeklinde verilebilen soru cümleleri,
soru zamiri olmaksızın kurulur. Bu durumda, fiil cümlede ilk sıraya geçer.
Du arbeitest viel. (sen çok çalışıyorsun)
Arbeitest du viel ? (sen çok mu çalışıyorsun?)
Bir şeyin fiyatını sormak için : Wie teuer ist das Zimmer ?
(=ing: How much is this room?)
(Bu oda ne kadar ?)
Birine ne kadar kalacağını sormak için : Wie lange bleiben
Sie ? (Ne kadar kalacaksınız?)
Şimdi bir otelin resepsiyonunda geçen bir diyalog
verelim:
A : Guten
Abend. (İyi akşamlar)
B : Guten Abend. Ist noch ein Zimmer frei ? (İyi akşamlar. Boş odanız var mı?)
A : Ein
Einzelzimmer oder ein Doppelzimmer ? (Tek
kişilik mi, çift kişilik mi?)
B : Ein Einzelzimmer bitte. (Tek kişilik lütfen)
A : Mit
Bad? (Banyolu?)
B : Ja. (Evet)
A : Wie
lange bleiben Sie ? (Ne kadar
kalacaksınız?)
B : Zwei oder drei Tage. (İki ya da üç gün)
A : Okay.
Zimmer zehn ist noch frei. (Tamam. On
numaralı oda boş)
B : Wie teuer ist das Zimmer ? (Odanın fiyatı ne kadar ?)
A :
Hundertzwanzig Euro. Mit Frühstück. (120
avro. Kahvaltı dahil)
B : Gut. (Güzel)
A : Ihr
Schlüssel – und einen schönen Abend noch, Herr Öztürk! (Anahtarınız – ve iyi akşamlar, Bay Öztürk!)
B : Danke. (Teşekkürler)